Ik had mezelf weken geleden voorgenomen iedere week 10km meer te fietsen. Gisteren dacht ik: “ik heb geen zin om alleen te fietsen”, “ik wil uitslapen”, “ik ben moe, m’n benen doen zeer”, “ik ga niet”, “ik ga toch maar dan een klein rondje”.
Maar om iets te bereiken moet je in de actiestand komen. Geen zin, is geen argument. Dus toen ik vanmorgen om half 9 uit m’n bed kwam, want zoon lief had ontbijt gemaakt, dacht ik ineens: “als ik nu ga en wel zie waar het schip strand?”. Dus vertrok ik om half 10 met deze insteek.
Onderweg beetje rekening houdend met de wind, want die heb je liever niet teveel op de terugweg, ging het eigenlijk best lekker. Eenmaal een uur onderweg, weet je ook dat je nog een uur terug moet… En dan lijkt die 10km extra er wel in te zitten als ik mijn route aanpas. Iets dat ik ineens toch niet kon laten schieten.
Uiteindelijk fiets ik half Zeeuws Vlaanderen door in 3,5 uur. Waar ik gisteren nog geen zin had, kom ik nu thuis met een persoonlijke overwinning.
Moraal van het verhaal, laat je niet (af) leiden door “geen zin” of “ik kan het niet”. Als je iets wil moet je er voor gaan, het proberen en het te doen!
Die 84km gingen zeker niet vanzelf, maar ja… als je eenmaal onderweg bent moet toch terug naar huis. Dus ga je door… en zo werkt dat met alles.
Ga er voor, probeer, hou vol en geef niet zomaar op!
Let’s go! Óók nu, juist nu!
